قدیم ها که ما بچه بودیم و سن مان به این چیزها قد نمی داد، وقتی بحث مهمانی و عروسی و حتی عزا که می شد خانواده ها به تیپ های دخترهای جوان شان دقت بیشتری داشتند، گاهی حتی توصیه می شد کرم سفیدکننده ای چیزی هم استفاده کنند؛ آخر قرار بود یکی توی همین مراسم ها چشمش دختر را بگیرد و بیاید خواستگاری... .

نمی دانم چرا این تفکر تا همین چند روز پیش با من مانده بود، حتی این روزهایی که دیگر کار از کمی کرم سفید کننده و مراسم عروسی و عزا گذشته بود و دخترها همه جا، اعم از مهمانی، کوچه، خیابان، کلاس درس و محل کار با هفت قلم آرایش حاضر می شدند باز هم فکر می کردم اینها برای این است که کسی چشمش اینها را بگیرد و خواستگاری و ازدواجی...

چند روز پیش سرجلسه ی امتحان یکی از بچه های تازه عقد کرده توجهم را جلب کرد، شاید ساق دست های توری اش که نمای دوچندانی به دست های عریانش داده بود، نگاهش که کردم آرایشش غلیظ تر شده بود، کلیپس اش بالاتر رفته بود و مانتواش کوتاه تر! ناخودآگاه دقتم بیشتر شد، انگار این قشر جوانان بعد از ازدواج همان یک ذره مراعاتی هم که در ظاهرشان بود کنار می رود، دیگر مجوز می گیرند تا همین کت کوتاه را هم به تن نکنند! آرایش غلیظ شان را هم غلیظ تر کنند...

نمی دانم همسرانشان سیب زمینی اند، یا قرار است چند شوهری مد شود یا... . استغفرالله